ELENA

Yol karanlık, sokak çıkmazdır...

                                     …dinlemezsin!

Anlaşılmazıdır insanın ketumu, kötüsüdür...

                                      …inanmazsın!

Burnunun dikine, ışığının alevine güvenip, gittiğin yolları aydınlatır; karanlıkları güneşe döndürürsün.

Yok kalmadı bir aydınlığın, çekil kenara dinlen artık dese de için, inatçı bir mum yanar avucunda.

Bitmezsin…

                          sönmezsin…

                                         yorulmazsın...

Sen; günün aydınlık yanını güneşin elçisi gibi yürekten yüreğe taşıyacak, sonsuzda göz alan bir parlaklık olarak yer alacaksın.

Sensiz daha karanlık olurdu; yol, sokak, dünya, insan...

​

SÖNME!